مختصری از زندگی شهید سید نعمت اله حسینی
شهید در شب میلاد حضرت علی بن موسی الرضا (ع) هشتمین پیشوای عالم تشیع برابر چهارم مهرماه 1346 شمسی در شهر مقدس خون و قیام قم متولد شد. پس از دوران طفولیت تحصیلات ابتدائی را به پایان رسانید و به مدرسۀ راهنمایی مولوی راه یافت. در پایان تحصیلات ابتدائی انقلاب اسلامی ایران به رهبری زعیم عالیقدر امام خمینی شروع شد و او با سن و همگام با سایر اقشار ملّت در راهپیماییها و تظاهرات و پخش اعلامیه شرکت به سزایی داشت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ضمن ادامه تحصیل در دبیرستان صدر و سپس در دبیرستان امام صادق (ع) پا به پای جوانان پر شور و حزب الله فعالیت خود در بسیج را آغاز کرد. اوّلین اعزام به جبهههای نور علیه ظلمت بود به علّت کمی سن بسیج ایشان را نپذیرفتند که به عنوان امدادگری به منطقه سر پل ذهاب اعزام و مدت 3 ماه در خط مقدم مشغول انجام وظیفه بود و پس از بازگشت ضمن ادامه تحصیل باز در جبهههای نبرد حق علیه باطل شرکت میکرد. در چند عملیات من جمله در عملیات والفجر 8 شرکت داشت و پس از بازگشت دیپلم خود را از دبیرستان امام صادق (ع) با موفقیت دریافت کرد تا اینکه در دهم شهریور سال 65 مدت 3 ماه عازم جبهه شد. پس از اتمام این دوره برای دیدار با خانواده به مدت 3 روز به مرخصّی آمد. ضمن آخرین وداع با خانواده و دوستان و آشنایان عازم سرزمین عشق و شهادت گردید و سرانجام در مورّخه 4/10/65 در عملیات کربلای 4 مرغ جانش که دیگر تاب تحمل این زندگی خاکی را نداشت به جوار قدسی عروج یافت.
شمّهای از خصوصیات اخلاقی شهید این بود که او از همان کودکی وجودش آئینه انعکاس نور الهی بود. کلمۀ مبارزه از زبانش نمیافتاد برای حرف حقّ همیشه حاضر جواب بود. هرگز در دل ترس و وحشتی نداشت. دنیا را مکان گذر و آخرت را پایگاه ابدی میدانست. با آن سن کم بعضی مواقع خانوده را ارشاد میکرد و میگفت فراموش نکنید مملکت را ویران کردند و به دست این انقلاب دادند. بعد از آن جنگ تحمیلی را به پا نمودند که حاصل آن هزاران شهید گلگون کفن اسلامی است که نظارهگر اعمال و کردار ما میباشند.
از هفت سالگی واجبات الهی را عمل میکرد. در نماز جمعه و جلسات مذهبی همیشه شرکت فعّال داشت. به خطّ امام و روحانیّت علاقه مبرمی داشت. زمانی که کسی به انقلاب حرفی میزد بیتفاوت نبود و فورا جلوی حرف آنها را میگرفت. در اکثر ارگانهائی که در خطّ امام بودند من جمله حزب جمهوری عضو وفادار و با ایمان بود. اهل تقوی و در تمام دوران زندگیش سر بزیر و مظلوم بود و شهادتش نیز مظلومانه بود و تمام دوستان و آشنایان او را دوست داشتند. و به محض شنیدن خبر شهادتش متأثر و ناراحت شدند آری آنانکه اهل تقوا هستند زندگی در آخرت را در کنار ائمه اطهار ترجیح میدهند بر زندگی در این دنیای فانی.
منبع: اسناد و مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم