وصیت نامه شهید قوچعلی احمدی

پدران و مادران شهیدپرور! شهدا از شما انتظار دارند که در فراق فرزندانتان گریه و زاری نکنید. که با این بی تابی مطمئن باشید مکتب امام محزون و چشمانش اشکبار می شود. اگر می خواهید آرامش داشته باشید همیشه به یاد کربلا باشید.

از شما می خواهم جنازه ام را به هنگام تشییع، حتماً به پدر و مادرم نشان دهید. حتی اگر تکه تکه باشم چون می خواهم بدانند مولایمان حسین (ع) در کربلا چه کشید. اگر چه من خاک پای علی اکبر هم نمی شوم.

بدانید! که شهادت چون ابری باران زاست و هر شهیدی به منزلۀ قطرۀ پر برکتی است که از آن بر درخت تنومن اسلام و انقلاب می بارد. و میوۀ آن سیب سرخی است بر دست یتیمان و یا لبخندی است به رخساری که اشکبار است.

امت شهیدپرور! بدانید، مسلمانی سخت است و سخت تر از آن شیعه علی بودن است. اگر شهادتین خود را عاشقانه می گوئید دشواریهای صراطش را نیز عاشقانه به جان بخرید و در پیمودن آن از هر سختی دریغ ننمائید که بهای بهشت فقط همین است.