شهید نوراله بابائیان؛ همواره مأنوس با قرآن

ـ شهید سرفراز نور اله بابائیان در روستای رستگان به دنیا آمد. در خانواده­ای مذهبی رشد پیدا کرد و از همان ابتدای کودکی رعایت مسایل شرعی و دینی و حلال و حرام خداوند را در خانوادۀ پاک خود یاد گرفت و آموزش دید. بسیار انسان خوب و با شرافتی بود. دروغ و ریا و تظاهر در وجودش نبود. همۀ زندگی او با قرآن مأنوس بود. همۀ جوانهایی که در رستگان هستند قرآن و قرائت قرآن خود را مدیون زحمات شهید بابائیان می­دانند.

او به بچّه­ها قرآن یاد می­داد و با ترجمۀ مقداری از آیات هم آنها را آشنا می­کرده به ریزه کاری­های دینی هم توجّه داشت و در طول این مدّتی که در این روستا به کار کشاورزی مشغول بود اجازه نداد یک ذرّه مال حرام به زندگی و زراعت او وارد شود. فرزندانش را هم با لقمۀ حلال بزرگ کرد. او هر زمان که از کار کشاورزی در اینجا فارغ می­شد به جبهه­ها می­رفت و در لباس یک بسیجی به اسلام و قرآن خدمت می­کرد. گاهی به مرخصی می­آمد و پس از مدّتی به سرعت به جبهه­ها می­رفت تا دین خود را به اسلام و انقلاب و قرآن ادا کند. همه از خوبی ها و رشادت­های او تعریف می­کنند. او برای دفاع از دین رفت و به عشق امام حسین (ع) رفت و شهید شد.

ـ هر چه ما از پدر خود شنیده­ایم و برایمان تعریف کرده­اند این بوده است که او خیلی خوب بوده است. اهل کار خیر بوده و کسی را از خود نرنجانیده است. با قرآن هم بسیار ارتباط داشته است. در اینجا کلاس قرآن را برای نوجوانان روستا برگزار می­کرده است و برای آنها درس قرآن را با ترجمه آموزش می­داده است. خطّ بسیار خوبی هم داشته که الان نمونۀ خط ایشان را در متن وصیّت نامۀ خودشان می­توانید ملاحظه نمایید. برای اینکه مبادا از کسی غیبت کند و یا غیبتی را بشنود در راه خود را از آبادی دور می­کرد و به خانه می­آمد تا معصیّت خدا را نکرده باشد. هیچگاه به مال مردم نزدیک نشده و درختِ کسی را سایه­بان خود نکرد. فرزندان خود را از وارد شدن به مِلک مردم منع می­کرد.

منبع: اسناد و مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم