تقیّد شهید عباس اسحاقی به اموال بیت المال و حقوق رزمندگان!

بسمه تعالی

عباس در یک خانوادۀ متوسطه چشم به جهان گشود، ما در یک مزرعه در نزدیکی روستای بیدهند به نام شهرستانک اقامت داشتیم و عباس در آن جا رشد کرد و بزرگ شد. از همان ابتدا با دیگر فرزندان من متفاوت بود. بسیار کمک کار بود و در امور کشاورزی و ... به ما و پدرش کمک می­کرد.

در نماز و عبادتش کوشا و سخت کوش بود. وقتی سردار رشید اسلام شهید حاج اسماعیل صادقی از شهادت عباس مطّلع شده بود به خانۀ ما آمد. ما با شهید صادقی رابطه داشتیم و ایشان فرزند عمّه عباس بودند. وقتی شهید صادقی آمدند ما را دعوت به صبر کردند و گفتند ما باید کاری کنیم که دشمنان اسلام شاد نشوند و باید در مقابل خبر شهادت عزیزانمان افتخار کنیم.

برادر عزیزمان شهید عباس اسحاقی یک شهید بزرگوار است که مانند مولایش قمر بنی هاشم (ع) شهادت را در آغوش گرفت. ایشان در عنفوان جوانی که برای خدمت مقدس سربازی اقدام کردند برای آموزش به شهر شاهرود اعزام شد و سپس به منطقه عملیاتی وارد شدند. مدت زمان بسیار کوتاهی در منطقه بودند تا اینکه در نقطۀ تپه­های حاج عمران وقتی با تعدادی دیگر از رزمندگان اسلام زیر آتش شدید دشمن قرار می­گیرند عطش و تشنگی به این رزمندگان فشار می­آورد و وقتی فریاد بچّه­ها بلند می­شود عباس که در آن صحنۀ نبرد موقعیّت را  اینچنین می­بیند می­گوید: شما اینجا باشید من می­روم برایتان آب می­آورم. با بلند شدن و حرکت عباس ناگهان خمپاره­های کنار او به زمین می­خورد و بر اثر اصابت ترکش­ها به قلب و سینه و کتف شهید می­شوند.

اینجا رابطۀ محبّت گونۀ این شهید عزیز با مولایش ابوالفضل العباس (ع) اینگونه تقارن و تشابه لحظۀ شهادت و نیّتِ حرکت در صحنۀ نبرد را می­آفریند. عباس برای شهادت از بدو تولّد انتخاب شده بود. به یاد دارم یک بار در همان مزرعه­ای که ایشان به کار کشاورزی مشغول بود من به او گفتم برای آوردن گوسفندان به جایی برود. بنا بر اقتضائات کودکی­اش برای گرفتن کبوتری وارد یک چاه شده بود و بعد به داخل چاه سقوط کرده بود. چاهی که حدوداً 20 متر طول داشت. پس از مدّتی که من منتظر او بودم نگران با تعدادی دیگر از اهالی آنجا به جستجوی عباس رفتیم و پس از مدتی طولانی دریافتیم که او برای گرفتن کبوتری به عمق چاه پرتاب شده و فقط رحم و لطف خداوند او را زنده نگه داشته است. با شهادتش فهمیدیم که او چنین مرگی غرور آفرین را در تقدیر خود داشته است.

عباس اسحاقی جوان بسیار با حیا و خوبی بود به یاد ندارم ایشان ناراحتی برای ما یا پدر و مادرم ایجاد کرده باشد. وقتی نامه می­نوشت احدی از اقوام و فامیل­ها و بستگان را در سلامِ نامه­اش فراموش نمی­کرد و از همه یاد می­کرد. ایشان در اکثر نامه­هایش پیروی از خط ولایت فقیه و توجّه به اصول و ارزشهای انقلابی و اسلامی را مورد تأکید قرار می­داد. بسیاری از این شهدا که شهید عباس اسحاقی هم در این دسته قرار می­گیرد افرادی بودند که از جهت فکر و عقیده و ایمان و ایدئولوژی بسیار عجیب بودند. شهیدهای شبیه سردار اسماعیل صادقی و حاج غلامعلی ابراهیمی بسیار در شخصیّت ایشان (عباس اسحاقی) اثر گذاشته بودند.

ـ خاطره­ای از سردار رشید اسلام شهید اسماعیل صادقی

به خاطر دارم وقتی برای دیدار با برادرم شهید عباس اسحاقی از مناطق عملیاتی غرب به اتفاق سردار رشید اسلام شهید حاج اسماعیل صادقی به طرف شاهرود حرکت می­کردیم و ایشان برای سخنرانی در شاهرود به آنجا دعوت شده بود تا در نماز جمعه وضعیت نیروهای مناطق جنگی را برای مردم انقلابی و عزیز شاهرود بیان کند من به پشت ماشین ایشان آمدم و یک عدد کمپوت را که در صندوق عقب بود برداشتیم و خوردیم. وقتی شهید صادقی از این حرکت ما آگاه شد آنقدر ناراحت شد و گفت: این کمپوت برای بچّه­های منطقه است و وی ما را ملامت کرد که مجبور شدیم برویم و یک کمپوت بخریم و روی کمپوت­های داخل ماشین بگذاریم. اینچنین بود تقیّد این شهید عزیز به اموال بیت المال و حقوق رزمندگان!

عباس برادر عزیز و شهیدمان بسیار رابطۀ خوبی با ما داشت. ایشان بسیار شوخ و خوش خنده هم بودند. به یاد دارم یکبار در ایام کودکی­ام زنبوری کنار چشم مرا گزیده بود و من از این اطلاع نداشتم و چشم من هم ورم کرده بود. چشم عباس هم مانند چشم من توسط زنبوری گزیده شده بود و عباس نیز متوجه نبود که چشمش ورم کرده است. ما هر دو به همدیگر می­خندیدیم و یکدیگر را مرتّب اشاره می­کردیم. عباس به من گفت: چرا چشمت باد کرده است! و من هم به عباس می­گفتم: چشم تو باد کرده است! وقتی متوجه شدیم هر دویمان به این بلا گرفتار شدیم صدای خنده­مان همه را متوجّه خود کرده بود.

منبع: اسناد و مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم