شهید حسن حاج غفاری در آیینه خاطرات مادر

مادر شهید حسن حاج غفاری می­گوید پسرم پسری شاداب و با نشاط بود و همیشه لبخند بر لب داشت، پسری شیطان و بازیگوش بود و هیچ وقت یک جا نمی­نشست و دوست داشت در همه کاری شرکت کند و با سن کمش در تظاهرات ضد رژیم شرکت می­کرد در مدرسه هم جز دانش آموزان فعال بود و علاقه زیادی به ورزش رزمی داشت و همیشه به من می­گفت: مادر من می­خواهم  از طریق بسیج مدرسه برای رفتن به جبهه ثبت نام کنم و خواهش می­کنم که شما اجازه بدهید. یک روز که خیلی عجله داشت به خانه آمد و ساکش را پرت کرد داخل اتاق و سریع به پایگاه رفت و من از این کارش بسیار ناراحت شدم و او که فهمیده بود بعد از این که برگشت آمد پیش من و به من گفت: مادر ببخشید من خیلی عجله داشتم چون زمان زیادی برای ثبت نام نداشتم. دیگر قول میدهم که با کفش وارد نشوم و از این کارم هم معذرت خواهی میکنم و سعی کرد دل من را به دست آورد.

مادر شهید می­گوید همرزمان پسرم بعد از شهادتش که به بازدید ما می­آمدند می­گفتند حسن خیلی خوش اخلاق و با ایمان بود شبها نماز شبش ترک نمی­شد و همیشه خندان بود و سعی می­کرد بچه­ها را شاد کند و همیشه جزو افراد پیشتاز بوده و سعی می­کرد ابتدا جلو رود و راه برای رزمندگان باز کند.

شهید حسن غفاری در جبهه مسولیت بیسیم چی را داشت و در چند عملیات مهم هم شرکت کرد تا اینکه به آرزوی دیرینه­اش که شهادت بود رسید. مادر شهید اضافه می­کند پسرم عاشق امام حسین و خانواده­اش بود و برای رسیدن ماه محرم لحظه شماری می­کرد و در حسینیه­ها برای بهتر برقرار شدن مراسم عزاداری ابا عبدالله الحسین شرکت می­کرد. و حضور سبز در این زمینه­ها داشت. و در آخر هم جزو شهدای جنگ  شد ولی بعد از سالها جنازه­اش که استخوانی بیش نبود پیدا شد و پیکر پاکش را به خاک سپردند. از خدا میخواهم که این هیئت را از من قبول کند و ما را هم در این کار سهیم بداند. (و السلام) 

منبع : اسناد موجود در آرشیو بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم.