رزمنده نوجوان شهيد قدرت اله توكلى
رزمنده نوجوان قدرت اله توكلى در سال 1351 در قريه كشكر از توابع شهرستان نوشهر ديده به جهان گشود.براى لبيك گفتن به فرمان امام و اداى وظيفه به انقلاب اسلامى در سال 1365 در حالى كه هنوز در كلاس دوم راهنمايى تحصيل مى كرد درس را رها كرد.
نويد شاهد مازندران: رزمنده نوجوان قدرت اله توكلى در سال 1351 در قريه كشكر از توابع شهرستان نوشهر ديده به جهان گشود. پدرش احمد وضعيت مالى مساعدى نداشت اما از افراد مومن و متقى محل شمرده مى شد و مقيد به انجام واجبات و دست شستن از محرمات بود.
قدرت اله از همان كودكى به همراه مادر در مراسم روضه خوانى شركت مى كرد و با ديدن گريه هاى مادرش براى مصاعبى كه بر آل رسول الله بخصوص سيد الشهدا، شهيدان حضرت امام حسين و يارانش گذشت، اشك از ديده جارى مى داشت.
علاوه بر آن به همراه پدر در نماز جماعت شركت مى نمود و به دسته هاى سينه زنى مى رفت. دوران تحصيلات ابتدايى خود را در دبستان (شهيد هرچ پور) كشكر و تحصيلات راهنمايى خود را در مدرسه راهنمايى (شهيد پور قربان) زادگاهش آغاز و تال سال دوم راهنمايى ادامه داد.
هم زمان عضو انجمن اسلامى پايگاه مقاومت گرديد و در كلاس هاى آموزش قرآن و احكام به صورت مستمر شركت مى نمود.
قدرت الله اهميت فراوانى به اداى نماز اول وقت مى داد و معمولا آن را بر هر كارى مقدم مى شمرد؛ تا نمازش را به جا نمى آورد لب به غذا نمى زد و قبل از رفتن به مدرسه الزام داشت كه حتما نمازش را خوانده و بعد راهى مدرسه شود. در ماه مبارك رمضان هم قبل از اينكه روزه را افطار كند نمازش را مى خواند.
براى لبيك گفتن به فرمان امام و اداى وظيفه به انقلاب اسلامى در سال 1365 در حالى كه هنوز در كلاس دوم راهنمايى تحصيل مى كرد درس را رها كرد و با كسب اجازه از پدر، روانه آموزش نظامى در پادگان گهرباران سارى گرديد و دوره مقدماتى رزمى را با موفقيت پشت سر گذاشت.
پس از برگشتن از دوره آموزشى وارد جبهه هاى جنوب كشور شد و در 21 دى ماه سال 1365 در حاليكه فقط چهارده سال از عمر مباركش سپرى شده بود به درجه رفيع شهادت نائل گرديد و پس از تشييع جنازه با حضور گسترده مردم غيور نوشهر و كشكر در گلزار شهداى زادگاهش به خاك سپرده شد.
گزيده وصيت نامه شهيد قدرت اله توكلى:
حمد خدا را توفيق يافتم راهى جبهه شوم تا بتوانم در مسيرى كه انتخاب نموده ام سريع تر گام بردارم و به نداى هل من ناصر ينصرنى حضرت امام حسين لبيك گفته باشم.
پدر و مادر عزيزم:
سعى كنيد اشك ها و ناراحتى هاى تان را جهت دهيد و بخاطر خدا باشد. قرآن زياد بخوانيد و در آن تفكر كنيد.
اى مردم:
ما تا آنجا كه توانسته ايم وظايف مان را انجام داده ايم؛ هرگز نپندار كه علت كشته شدن ما كم تجربگى و يا كم سنى ماست.
انتهاى پيام/
