پوستر/ ولادت کریم اهل بیت «امام حسن مجتبی» تهنیت باد

به گزارش نوید شاهد استان قم، در همین روزها بود که زمزمه‌ی تولد غنچه‌ای نوشکفته، بیت معظم رسول‌الله «ص» را متحول ساخت.

آری، زمزمه‌ی تولد تو! تو که زیباترین و عزیزترین فاطمه «س» بودی.

نگاه‌ها عاشقانه‌تر و پرمعناتر شده بود و پیامبر«ص» بسیار شادمان‌تر می‌نمود. مثل این که ثمره‌ی صبر خویش را بر مشکلات یک ساله‌اش می‌دید و خدا را از این نعمت شاکر بود.

روزها می‌گذشت و روز موعود نزدیک‌تر می‌شد.

ماه رجب و شعبان سوم هجری گذشت و اهل بیت«ع» پیوسته در روزه و شب‌ زنده‌داری و استفاده از لحظات پربرکت این دو ماه بودند.

ماه رمضان آغاز شد و نوری بود که هر شب از خانه‌ی پربرکت علی«ع» و فاطمه«س» به عرش می‌رفت.

بهتر بگویم؛ فاطمه‌ی زهرا«س» همچون نامش مانند نوری پاک و درخشنده بر اهل آسمان نورافشانی می‌کرد.

آثار آمدنت نمایان‌تر می‌شد، تا اینکه در یک شب نورانی مانند رخ نازنینت، که قرص ماه نمایان‌تر از همیشه می‌درخشید و چشم به راه طلوع خورشید بود. در نیمه‌های سه‌شنبه شب پانزدهم رمضان سال سوم هجری، ناگهان خورشیدی از زمین طلوع کرد و صدای تکبیر معصومانه نوزادی، فضای شهر مدینه را محل آمد و شد فرشتگان مقرب الهی ساخت و غنچه‌ی یاس فاطمه‌ی زهرا «س» از دل مادر شکفت و شروع به عطرافشانی کرد.

جبرئیل امین روز هفتم تولد، بر پیامبر«ص» نازل شد و آنچه پروردگار فرموده بود انجام داد و عرضه کرد. حق تعالی فرمود این مولود را به اسم پسر هارون نام کن.

نام او چه بوده است؟ نام او شبّر است؛ اما لغت من عربی است، او را حسن یاد کن.

پیامبر (ص) به دستور خداوند کودک را حسن نام نهاد. در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه فرمود. موی سر نوزاد را تراشید و هم وزن آن نقره صدقه داد. همچنین گوسفندی عقیقه کرد و بدینسان شناسه‌ی اولین کودک در خاندان رسالت و اهل بیت عصمت و طهارت شکل گرفت.