علی‌اکبرهای خمینی «ره»
به گزارش نوید شاهد استان قم، شهید محمود علی یاری فرزند محمدعلی در سال 1344 در نجف دیده به جهان گشود.
او در تاریخ بیستم آذرماه 1361 در عملیات پیروزمندانه محرم در منطقه عین خوش بر اثر اصابت ترکش خمپاره به ناحیه گردن و زانو به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
در ادامه وصیت نامه این شهید والامقام را می خوانید.
بسم الله الرحمن الرحیم
اَحَسِبَ النّاس اَن یُترکو اَن یَقولو امَنّا وَ هُم لا یفتقون
آیا مردم پنداشتند همین که گفتند ایمان آورده ایم رهایشان می کنیم و دیگر امتحانشان نمی کنیم.
حضور محترم پدر و مادر گرامی سلام پس از تقدیم سلام و درود به حضور مهدی موعود منجی عالم بشریت و نایب بر حقش امام خمینی و با سلام و درود بر پدر و مادرانی که به هنگامه جهاد فرزندان خود را به پیروی از سرورشان فاطمه زهرا و زینب «س» را پیشه کردید و فرزند خود را به پیکار با کافران بعثی فرستادید.
اکنون روز امتحان است روزی است که ما به پیمان خویش با خدای خود عمل کنیم و برای حفظ دینش به جنگ و پیکار بپردازیم.
امروز روزی است که ندای هل ناصر ینصرنی حسین از گلوی خمینی بیرون می آید و اکنون روزگار ما جلوه دیگری از عاشورای حسین و جوانان ما جلوه ای از علی اکبر حسینی و حضرت قاسم هستند و پیران ما جلوه حبیب ابن مظاهر و زنان ما جلوه زینب.
ما اکنون با رفتن خود به جبهه های حق علیه باطل به یاری حسین شتافتیم و همچون علی اکبر در راه او جانبازی می نماییم.
اکنون می توان شناخت آن کسانی را که می گفتند یا حسین کاش ما در کربلا بودیم و کمک می کردیم.
اکنون کربلای ما پذیرای افرادی هست که می خواهند به حسین کمک کنند.
جبهه جایی است که جلوه خداوند در آن نمایان می شود. جبهه جایی است که امام زمان در آن حضور دارد و پدر و مادر عزیز اکنون شما باید افتخار کنید که خداوند به شما این توفیق را داد که فرزند خود را برای دفاع از اسلام و قرآن به جبهه فرستادید و فردای قیامت شما دیگر پیش خداوند و پیامبر اکرم «ص» و حضرت فاطمه زهرا «س» و امام حسین «ع» رو سفید هستید و در جوار و همسایگی حضرت زینب «س» قرار می گیرید.
چند وصیتی با شما پدر و مادر گرامی دارم و آن این است که اگر شهادت نصیب من شد دلم نمی خواهد هیچ ناراحتی بر شما غلبه کند و شما باید افتخار کنید و مبادا بر سر مزارم گریه و زاری کنید و دشمنان شاد شوند و اگر برایم حجله ای گزاردید بر روی حجله ام پارچه قرمز بگذارید که نگویند این ها عزادار پسرشان هستند و مجلس ترحیمی اگر هم گزاردید خیلی مختصرانه باشد و در عوض اگر خواستید، به جنگ زدگان بدهید.
این را بگویم که من کمی نماز و روزه دارم و این را بگیرید و حلالیت من را از تمام قوم خویشان بطلبید و چند شعری در پشت این وصیت می نویسم تا قلب شما روشن تر بشود. والسلام و علیکم
