در دانشگاه جهاد فارغ التحصیل شد
به گزارش نوید شاهد همدان، شهید امیرابوالفضل سپهری در بیست و ششم آبان ماه ۱۳۴۳ مطابق با دوازدهم ماه رجب در این دنیا چشم گشود. چهره پاک و نورانی او روز به روز شکفته‌تر می‌شد و نگاهش گوئی متوجه افقی دوردست بود.
چهارسالش نشده بود که اصول دین را آموخته و با لحن کودکانه اش سوره حمد را می‌خواند، علاقه زیادی به شنیدن قصه و خواندن کتاب داشت و از خواهرانش می‌خواست که برایش سرگذشت امامان را بخوانند و وقتی برای او درباره زندگی امام حسین (ع) می‌خواندند متاثر می‌شد و مظلومانه می‌گریست.
دوران تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در مدرسه علمی که از شعب جامعه تعلیمات اسلامی در همدان بود گذراند و جزء شاگردان ممتاز بود. در مهرماه ۱۳۵۷ که سال اول ریاضی در دبیرستان ابن سینا مشغول تحصیل بود مقارن با بحبوحه انقلاب بود و امیرابوالفضل به همراه دانش آموزان انقلابی همراه همیشگی تظاهرات و راهپیمایی‌ها بود. هرگاه بعضی از کوته فکران او را از این برنامه‌ها منع می‌کردند با لبخندی حاکی از تاثر و اظهار تاسف میگفت: در قبال دین مقدس اسلام و قرآن کریم وظایفی داریم که همگی باید انجام دهیم.
پس از پیروزی انقلاب و بازگشایی مدارس بازهم ضمن ادامه تحصیل مجدانه در بسیج مدارس ثبت نام کرد و به آموزش اسلحه پرداخت و اوقات فراغت خود را در بسیج سپری کرد. سوم دبیرستان بود که حمله ناجوانمردانه کفار بعثی به میهن اسلامی آغاز شد و فرمایشات امام راحل خطاب به جوانان و اینکه لازم است در جبهه‌ها از اسلام دفاع کنند او را واداشت که از تحصیل منصرف شود از این رو برای آشنا شدن با فنون نظامی همراه سپاه پاسداران نهاوند به پادگان امام حسین تهران رفت و پس از فراگیری مسائل نظامی و تمرین تیراندازی عازم جبهه دزلی شد و با ضدانقلاب‌های داخلی و حزب رستگاری که از سوی بعثی‌ها تقویت می‌شدند، همراه برادران همسنگرش به مبارزه بپردازد.
اوایل سال ۱۳۶۰ بود که از جبهه بازگشت. مدتی به درس‌های خود پرداخت و به عنوان داوطلب در امتحانات سوم رشته ریاضی فیزیک شرکت کرد و پس از قبولی در امتحانات برای عملیات رمضان عازم جبهه جنوب شد. در این عملیات که جزء پیشتازان و فرمانده گروه بود از ناحیه سینه مجروح شد و از جبهه برای معالجه با هواپیما عازم مشهد شد و مدتی را در بیمارستان قائم آن شهر بستری شد.
پس از بهبودی به همدان مراجعه و در کلاس چهارم دبیرستان به ادامه تحصیل پرداخت و در خردادماه امتحانات را با موفقیت به پایان رساند و با ثبت نام در سپاه پاسداران عازم سرپل ذهاب شد و در جبهه غرب در تپه شهید خضریان فرماندهی تفنگ ۱۰۶ را برعهده داشت.
ضمن دفاع از اسلام و مبارزه با کفار بعثی و انجام وظایف شرعی در آن محل در دو کنکور تربیت معلم و دانشگاه شرکت کرد و در هر دو پذیرفته شد. چون ابتدا نتیجه کنکور تربیت معلم اعلام شد او در رشته ریاضی تربیت معلم قزوین پذیرفته و به قزوین رفت و پس از ثبت نام و چند جلسه حضوری، روح بلندش که عاشق پرواز به عالم لایتناهی بود آرام نگرفت و از دانشگاه انصراف داد و به همدان بازگشت.
در جبهه بود که نتیجه کنکور پزشکی آمد و مشخص شد امیرابوالفضل سپهری در رشته پزشکی دانشگاه شهید پزشکی برگزیده شده است، به همدان بازگشت و برای ثبت نام به تهران رفت و ترم اول را با نمرات خوب گذراند. مردادماه بود که به همدان بازگشت و او که اکنون عاشق جهاد بود برای دیدار با رزمندگان به جبهه حاجی عمران و پیرانشهر رفت و دو ماه را در آنجا گذراند.
با آغاز کلاس‌های دانشگاه به تهران بازگشت و ترم دوم را نیز با موفقیت گذراند. پانزدهم بهمن ماه به همدان بازگشت و با شنیدن در پیش بودن عملیات دوباره عازم جبهه شد و در عملیات والفجر ۵ در چنگوله شرکت کرد عاقبت در ۲۷ بهمن ۱۳۶۲ با سمت فرمانده دسته به آرزوی دیرین خود که همان شهادت بود، نائل آمد.
