چهارشنبه, ۱۱ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۱۰
شهید عباس عطائی مقدم فرزند حسین در سال 1342 در شهر مقدس قم چشم به جهان گشود. او در تاریخ 61/5/7 در حمله رمضان جهت بیرون راندن نیروهای بعثی از خاک کشور اسلامی به درجه رفیع شهادت نائل گردید.

بسمه تعالی

شهید عباس عطائی مقدم در سال 1341 در شهرستان قم پا به عرصه گیتی نهاد و از همان سالهای طفولیت دارای هوشی سرشار بود و در زمینه درسی از شاگردان ممتاز به شمار می آمد. او پس از اتمام تحصیلات دوران ابتدائی برای تحصیل علوم مذهبی در یکی از مدارس علمی قم ثبت نام کرد.

ورود او به مدرسه با تظاهرات سال 52 طلاب بر علیه شاه معدوم همزمان بود. او فعالانه در تظاهرات شرکت کرد و از طرف عمال شاه مورد ضرب و جرح قرار گرفت. عباس در تظاهرات و راهپیمائی های زمان انقلاب شرکت فعال داشت تا اینکه انقلاب اسلامی ایران به ثمر رسید و او در بسیج مستضعفین ثبت نام کرد و از طرف بسیج قم به کرمانشاه اعزام شد. از آنجا هم از طرف بسیج عشایری غرب به جبهه بازی دراز رفت و در آن حمله شرکت کرد. پس از چند روز برای مرخصی به قم بازگشت. در طی این مدت مرخصی مرتبا می گفت که طاقت ماندن در جای دیگر به جز جبهه را ندارد و تا اتمام جنگ در جبهه خواهد ماند مگر اینکه شهید شود. پس از مرخصی به جبهه بازگشت و به علت فعالیت های چشمگیری که می کرد مسئول قسمتی از تدارکات بازی دراز شد. پس به دفتر طرح و برنامه ریزی (دفتر فرماندهی کل غرب) رفت و مدتی را در آنجا فعالیت کرد. پس از مدتی به قم بازگشت و از طریق بسیج قم به جبهه دزفول اعزام شد.

عباس به همراه برادر کوچکترش رضا در عملیات بیت المقدس (فتح خرمشهر) شرکت داشت و در آن حمله برادر شهید از ناحیه سر مجروح شد و برای مداوا به اصفهان و سپس به قم اعزام شد. همسنگر شهید می گفت که یک چشم عباس بعد از مجروح شدنش نمی دید ولی این راز پس از شهادتش فاش شد زیرا تنها به خاطر خدا می جنگید و بس.

در این راه نقص عضو بی ارزش تر از آن بود که آن را عیان سازد. او پس از بهبودی به جنگ خرمشهر رفت و به سمت آر پی چی زن شروع به کار کرد و در عین حال برای رزمندگان نیز آب هم می برد. سرانجام عباس عطائی مقدم در روز جمعه 7/5/61 در ساعت دوازده نیمه شب در حالی که داشت گروهی از برادران مجروح را به پشت جبهه حمل می کرد بر اثر اصابت موج انفجار به سرش در مکانی که همچون منزلش بود به شهادت رسید و روح مقدسش به سوی ملکوت برین پرواز کرد. آری او شهید شد و سرانجام به وصال الله نائل گردید در حالی که هنوز نو عروسش را به خانه نیاورده بود اما برادرش رضا عطائی مقدم سنگر او را خالی نگذاشت تا دشمنان بدانند هر شهیدی که بر زمین می افتد دستی پر توان تر سلاح را بر می گیرد.

منبع: اسناد و مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم

 

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده