اعلام خبر شهادت یک سرباز، از بلندگوی مسجد

«عروسی یکی از اقوام دعوت شده بودیم، روز عروسی دلم راضی به رفتن عروسی نبود. غم سنگینی توی دلم نشسته بود . مدام ذکر میگفتم و صلوات می فرستادم. همسرم برای کار می خواست به دوبی برود ، وسایل سفرش را آماده کرده بودم . او هم دلش راضی به رفتن نبود. پسرم هم چند روزی بود که غذا نمی خورد و با کسی حرف نمی زد. گوشه ای می نشست و  مدام به عکس علی نگاه می کرد. بعد از نماز مغرب و عشاء، چند نفر از دوستان پسرم درب منزل مان آمدند، صدایش کردم و نزد آنان رفت.از طرز حرف زدنشان فهمیدم که باید اتفاقی افتاده باشد.پسرم با آنها رفت. چند دقیقه بعد می خواستم به عروسی برم شاید که حال و هوایم عوض شود که از بلندگوی مسجد اعلام کردند : علی اسلامی نخلی به خیل شهدا پیوسته است.»