شهیدی که هیچگاه، صِله رَحِم را از یاد نبرد

به گزارش نوید شاهد استان قم، شهید محمد خوش نژاد در سال ۱۳۴۳ در خانواده‌ای مذهبی و ارادتمند به خاندان اهل بیت علیهم السلام بودند. دوره ابتدایی را به پایان رساند و پس از آن وارد بازار کار شد در حرفه منبت‌کاری مشغول گردید.

انس او با نماز و قرآن و جو معنوی و روحانی حاکم بر خانه و اعتقادات مذهبی پدر و مادر سهم بسزایی در شکل دهی شخصیت او داشت.

با شروع مبارزات مردمی به طور فعال در صحنه های انقلاب حضور فعالانه پیدا کرد. به سهم خود جوانان کوچه و محل را برای شرکت در راهپیمایی ها تشویق می‌کرد. عضو گروه‌های اطلاعات سری ضد رژیم بود و از همین رو فعالیت هایش بسیار مخفیانه بود؛ حتی خانواده اش از مسئولیت‌ها و وظایفش خبر نداشتند.

او بارها مورد تهدید و تعقیب ساواک قرار گرفت ولی هرگز از پای ننشست و دست از مبارزه خود بر نداشت پس از پیروزی انقلاب با ورود امام خمینی به شهر قم، مسئولیت‌های او بیشتر شد. راهنمایی و جابجایی مهمان هایی که برای دیدار حضرت امام به قم می آمدند بر عهده وی بود و آنها را در خانه هایی که اعلام پذیرایی و کمک کرده بودند اسکان می داد.

همزمان با حمله ناجوانمردانه رژیم بعثی عراق به ایران هم دوش جوانان متعهد به اسلام و میهن اسلامی آماده جانفشانی در راه دفاع از کشور شد و به نیروی انتظامی پیوست. پس از گذراندن دوره آموزشی به جبهه های جنوب ایران اعزام شد و پس از ۲۰ ماه خدمت و دفاع از اسلام و انقلاب اسلامی در روز سوم آبان ماه ۱۳۵۹ به فیض شهادت نایل آمد.

محمد را خیلی دوست داشتم .او نسبت به من خیلی مهربان و با محبت بود. در زمان مبارزه بر ضد رژیم شاه به دلیل فعالیت سیاسی زیاد هر چند روز یکبار به خانه می‌آمد؛ اما قبل از هرچیز احوال مرا جویا می شد. سعی می کرد در همان فرصت کوتاه جبران کند. هنگام بازگشت از جبهه نیز کارهای خانه را انجام می داد و مشکلاتم را حل می‌کرد و با خوشحالی می‌گفت: مادر خیالت راحت باشد؟ من هم که نباشم اموراتت می گذرد. اصلاً ناراحت نباش.

نه تنها نسبت به خانواده بلکه به دیگران هم محبت می‌کرد. به صله رحم اهمیت زیادی می داد و می گفت: دستور خدا و پیغمبر است.

عاشق رسیدگی به مردم و مشکلاتشان بود. وقتی از جبهه می‌آمد، بلافاصله به دیدار اقوام و همسایه ها می رفت. حتی لباس رزم را از تنش در نمی‌آورد و بدون استراحت راهی خانه اقوام می شد. محمد با درد فراوان به شهادت رسید. وی به دلیل اصابت ترکش خمپاره به ناحیه شکم دچار مجروحیت شدید شد. پس از جراحی به دلیل بی‌توجهی به درمانش عفونت تمام بدنش را گرفت.

بیمارستان‌های قم را نپذیرفتند و به ناچار او را به تهران بردیم او را به بیمارستانی که مخصوص مجروحان بود منتقل کردند. اما به دلیل جراحات زیاد و با تحمل درد فراوان به دیدار معبود شتافت.

پیکر مطهر این شهید والا مقام در گلزار شهدای شیخان دفن شده است.

منبع: کتاب سبز قامتان