حق پیروز و باطل نابود شدنی است
به گزارش نوید شاهد استان قم، شهید غلامرضا سلمانی فردویی فرزند حسن در یک خانواده مذهبی در تاریخ 1344 در بخش فردو از توابع استان قم به دنیا آمد.
وی پس از چندی مجاهدت در منطقه شلمچه در تاریخ دوم خرداد ماه 1361 به درجه رفییع شهادت رسید.
«و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون»
گمان مبرید آنانی که در راه خدا شهید می شوند مرده اند، بلکه آنان زنده اند و نزد خدایشان روزی می خورند.
در جهان نتوان اگر مردانه زیست/ همچو مردان جان سپردن زندگیست
آری در موقعی که صدام و لشکر متجاوز او به کشور جمهوری اسلامی ایران تجاوز کرده و وحشیانه به خانه های مسکونی مردم بی دفاع وطن ما حمله نموده و مردم بی گناه را قتل عام می کند. بر ماست که در مقابل این متجاوز ایستادگی کرده و تا بیرون راندن متجاوز از پا ننشسته و از اسلام و قرآن و وطن دفاع نمائیم.
آری راهی که ملت ما در پیش گرفته همان راه حسین «ع» است. بلی ملت ما سالم ماندن اسلام را بر سلامت خویشتن ترجیح داده است. راه حسین «ع» همان شهادت است؛ شهادت یعنی مرگ سرخ.مرگ با شرف کشته شدن در راه خدا.
ولی صدام راه یزید و معاویه را در پیش گرفته، یعنی تجاوز و کشتار مردم بی گناه و ویران کردن خانه های مسکونی. آری این تجاوز عمل تمامی دیکتاتورها و فرعون های زمان بوده و هست در تمام دوره زمان حق و باطل در مقابل هم برقرار داشته اند و سرانجام حق پیروز و باطل نابود شدنی است.
از خداوند متعال طول عمر برای رهبر بت شکن امام امت امام خمینی را آرزو دارم.
ای خدای بزرگ و مهربان ای خدای محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین عزیز که نامشان و یادشان سرتاسر حماسه است و افتخار وجودشان و پیامشان نمایش عظمت آفرینش.
خدایا من چگونه می توانم این راز دلم را که گنجایش پذیرفتنی و نگهداری آن را ندارم فاش کنم؟ تو خود می دانی که انسان را چگونه آفریدی و چه عظمت هایی را در نهادش گنجاندی و چه قابلیت هایی را به او دادی و چه استعدادی را در برابرش گستراندی و کجاها او را رساندی.
خداوندا تو حسین را آفریدی که به تاریخ چگونه زیستن آموخت.
خدایا تو عظمت ها و شگفتی هایی را در آن به ودیعه نهادی که زبان توان بیان آنها را ندارد. خدایا تو به انسان گفتی که اگر بخواهی می توانی آن چنان اوج بگیری و به معراج بیایی که با من ملاقات کنی و من این عظمت و این معراج و این شکوه را با چشمانم دیدم ولی باز هم اندیشه محدود و فکر کوتاهم آن را باور نکرد.
خدا من نتوانستم عظمت شکوه روح آن کودک 13 ساله را که در خط مقدم جبهه ها با یک دنیا امید و احساس و شعور و آگاهی سخن از اسلام و امام و قرآن و دین و میهن می زد و قهرمانانه می رزمد و سرانجام با فدا کردن جان خویش و متلاشی ساختن پیکر کوچک خود به وسیله نارنجک هم تانک دشمن را نابود می کند.
هم رعب و وحشت در دل آنان ایجاد می کند هم مرگ و کشته شدن را به بازی و مسخره می گیرد. خدایا مگر من چه گناهی کرده ام که باید از توفیق و سعادت این فیض عظمی بی نصیب باشم. خداوند می پذیرم که شهادت چیزی نیست که نصیب هر کس کنی ولی من از تو می خواهم که قسمت من بسازی و توفیق هدایت را به من عنایت فرمایی این هدیه بزرگ را ارزانی ام دار.
پروردگارا تو خود می دانی که من حداقل آرزوی شهادت را دارم.
