شهید جوشقانی برای جوانان روستا یک نمونه بود
به گزارش نوید شاهد استان قم، شهید محمد رضا جوشقانی وشنوه در تاریخ پنجم شهیریورماه 1346 در وشنوه از توابع استان قم دیده به جهان گشود.
وی پس از مجروحیت در بیمارستان، در تاریخ هفدهم خردادماه 1365 به درجه شهادت رسید.
در ادامه زندگی نامه این شهید والامقام را از زبان پدرش می خوانید...
محمد رضا در یک سحرگاه زیبا، روز جمعه هنگام نوای ملکوتی اذان صبح دیده به جهان گشود.
ابتدا مدت دو سال به اتفاق هم، در شهر تهران ساکن بودیم و سپس مجدّد به روستای وشنوه برگشتیم.
ایشان جوان بسیار خوب و مهربانی بود در کنار من فعالیت های کشاورزی را انجام می داد و سپس چون به آشپزی علاقه مند بود این حرفه را نیز خوب فرا گرفت؛ تا اینکه برای خدمت مقدّس سربازی اقدام کرد.
ابتدا اعزام و صدور دفترچه را برای او منوط به اجازه کرده بودند که ما نیز با کمال میل به او رضایت دادیم تا به جبهه برود.
به هر حال او از طریق ارتش و آموزشهای مقدماتی که در پادگان صفر پنج کرمان دید وارد جبهه عین خوش گردید.
ابتدای امر به خاطر مهارتش در آشپزی او را آشپز کرده بودند ولی محمدرضا با آن ها مخالفت کرده بود و گفته بود: هر چند من آشپزم ولی اینجا برای جنگیدن آمده ام! کارایی و توانایی های محمدرضا فراتر از حدّ تصور مسئولین بود و او را به عنوان بیسیم چی لشکر 16 زرهی قزوین قرار می دهند.
او شوق شهادت را در سر می پرورید و نهایتا بر اثر اصابت گلوله ای به دهان و صورت به خیل شهدای گران قدر پیوست.
او بسیار مهربان و متدیّن بود.
برخورد او با خواهرانش به نحوی بود که هنوز هم که هنوز است فرزندان من از او راه و رسم زندگی و دیانت و عفت و پاکدامنی را فرا می گیرند.
شخصیّت او به شکلی بود که بر روی اخلاق من و مادرش نیز اثر گذاشته است. در وصیتی که از او به ما رسیده اشاره به دو چیز کرده بود: اول اینکه تا می توانید برای من گریه نکنید.
دوم اینکه خواهران من! «حجابتان را رعایت کنید»
محتوای نامه های او نیز روی همین محورها دور می زد.
اینجانب توفیق پیدا کردم به کربلا بروم هر بار که می روم صورت محمد رضا برایم مجسّم می شود و با حضرت علی اکبر «ع» و امام حسین میافتم.
او از جهت عشق و علاقه به مولایش ابی عبد الله الحسین «ع» بسیار ارادت داشت.
محمدرضا جوشقانی، جوان خوب و متعهد بود؛ آزارش به هیچکس نمی رسید و برای جوانان این روستا یک نمونه بود.
