دانشآموز شهید «وحیده پروری» به مادرش میگفت: من دوست دارم شهید بشوم و به شما مادر شهید بگویند. مادرش از این حرف میترسید اما او لذت می برد گویا الهامی به او شده بود. علاقه خاصی به سرکشی از خانوادههای شهدا داشت و این کار را سرلوحه زندگی خود قرار داده بود. و معتقد بود که انسان باید عزیزترین چیزها را در راه خدا هدیه کند و رسالتی جهانی داشته باشد.