شهید باب اله کریمی

شهید معلم «فرامرز عرب» در فرازی از وصیت‌نامه‌اش آورده است: «من اعتقاد دارم که شهادت کمال انسان می‌باشد و از خداوند منان می‌خواهم مرا در جوانی لایق این هدیه‌ی الهی گرداند.»

«هشتم آبان ماه سال ۱۳۶۰ بود و سه‌شنبه، ما مقری داشتیم در میدان گوزنهای شهر مهاباد که برقراری امنیت این شهر و جلوگیری از سقوط آن توسط مخالفان نظام جمهوری اسلامی، به عهدهٔ ما بود. بچه‌های ما ۴ نفره و نوبتی در سطح شهر گشت‌زنی می‌کردند...» آنچه می‌خوانید بخشی از خاطرات شهید «باب‌اله کریمی» است که تقدیم حضورتان می‌شود.

همرزم شهید «باب‌اله کریمی» نقل می‌کند: «یک شب باب‌اله گفت: چون امام تکلیف کرده‌اند که درس بخوانیم من می‌خواهم همراه با جنگ و حضورم در جبهه از فرصت‌ها استفاده کرده و درس هم بخوانم. این را که گفت: من هم استقبال کرده و شروع کردم به آموزش او. دفتری تهیه کرده بود و من هم هر شب سرمشقی داده و درسش را پیگیری می‌کردم.»