در آخرین دیدار و اعزامش به محل خدمت گفت: رفتن و برگشتن ما دست خداست، شما خواهید دید که من کشته خواهم شد، اما تسلیم کسی نخواهم بود. به امید خدا، این راه، راه سرخ حسین(ع) است و شهادت در این راه افتخاری بس عظیم است.
سربازی رشید و فداکاری بود که از دوران نوجوانی در انقلاب و پاکسازی مناطق زحمات بسیاری کشیده بود که در نهایت، بیستم شهریور سال 63 در منطقه كردستان در اشنویه در اثر برخورد با مين شربت شهادتش را نوشيد.
طی مبارزه ای بی امان با عناصر ملعون ضد انقلاب به اسارت ضدانقلابیون کومله درآمد و دیگر هیچ کس و هیچ ارگانی از وی خبری نداشت، تا اینکه چهارم مرداد سال 83 جسم مطهر شهید، شناسایی شد.