زندگینامه شهدای دامغان

شهید «مهدی بهرامی» پانزدهم خرداد ۱۳۵۰ در شهرستان دامغان چشم به جهان گشود. فرزند اول بود و متأهل و پدر دو فرزند. فعال بود و پرتلاش و خودجوش. مهربان و دلسوز. مخلص و باوقار. رأس ساعت، کارش را شروع می‌کرد و از همه دیرتر دست از کار می‌کشید. بسیار دقیق و منظم هم بود. سرانجام بیست و سوم مهرماه ۱۳۸۳ در حین انجام رزمایش امداد و نجات در منطقه شامان دامغان به شهادت رسید.

شهید «محمدرضا خسروی» بیست و پنجم آبان ۱۳۳۱ در دامغان به دنیا آمد. از همان آغاز پیروزی انقلاب و ورود امام (ره) به ایران در جماران به کار گمارده شد. هشت سال هم محافظ امام بود. پانزدهمین روز شهریور ۱۳۶۷ در جزیره خارک مجروح گردید که منجر به شهادتش در بیمارستان شد.

شهید «عربعلی جشن» اول فروردین ۱۳۴۳ در روستای بادله دامغان چشم به جهان گشود و کنار خواهر و برادر‌ان در دامن پرمهر پدر و مادر بزرگ شد. با دختری از بستگان مادری وصلت کرد. چنان زندگی ساده و یکرنگی را ترتیب داد که مایه حسرت دنیای رنگ‌به‌رنگ خدا بود. به جبهه رفت. بیست و شش شهریور ۱۳۶۴ هنگامه عروج عربعلی از ارتفاعات کلاشین به آسمان رفیع سعادت و شهادت است.

شهید «حسن یحیایی» سیزدهم آذرماه ۱۳۴۶ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. هنگامی که در جبهه حضور پیدا کرد، هفده ساله بود. در فرصت‌های مناسب در سالن کشتی حاضر می‌شد و راه و رسم فتوت و جوانمردی را فرا می‌گرفت. سرانجام هشتم شهریور ۱۳۶۳ در غرب کشور منطقه سردشت به شهادت رسید.

خواهر شهید «اسدالله مومنی» نقل می‌کند: «ساکش آماده بود و قرار شد دو ساعت دیگر برود. گفت: آبجی! همین‌جا از همه خداحافظی می‌کنم و لطفاً نذار بابا و مامان پیِ من بیان سپاه برای بدرقه. گفتم: اگه بیان چی می‌شه؟ گفت: می‌ترسم مامان گریه کنه و من سست بشم و نتونم برم. دل دیدن غم و غصه‌اش رو ندارم.»

نوید شاهد سمنان: عليرضا شهميرزادي هفتم اسفند 1342، در شهرستان دامغان ديده به جهان گشود. پدرش سليمان و مادرش طيبه نام داشت. تا پايان دوره متوسطه درس خواند و ديپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. سي‌و يكم شهریور 1363، در چنانه توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت تركش خمپاره به شهادت رسيد. پيكر وي در گلزار شهداي فردوس‏رضاي زادگاهش به خاك سپرده شد.