چهره نورانی

پدر شهید «حسین حمیدی‌فر» نقل می‌کند: «نگاهش که کردم دلم لرزید. می‌خواستم بگویم: قربون قد و بالات باباجون! چقدر نورانی شدی»، اما حرفم را نیامده قورت دادم. حسرت خوردم که باید تمام احساسم را در خودم فرو ببرم. گفت: می‌خواستم باهاتون خداحافظی کنم. پرسیدم: حالا کی بر می‌گردی؟ گفت: با خداست.»

شهید «محمدعلی اعرابی» بیست و هفتم خرداد ۱۳۴۶ در شهرستان سمنان به دنیا آمد. بیشتر وقتش را کتاب می‌خواند. به علت نماز و دائم‌الوضو بودنش، چهره‌ای نورانی داشت. وی بیست و دوم اسفندماه ۱۳۶۳ در عملیات بدر به شهادت رسید.

چهره زیبا و نازنین او را هركس می‌دید متوجه می‌شد كه سفر آخر او است و به كاروان شهیدان انقلاب خواهد پیوست. هرگز فراموش نمی‌كنم روزی‌كه برای انجام عملیات بر ماشین‌های كمپرسی سوار شدیم با روحیه بسیار عالی، آیت‌الكرسی را به ما یاد می‌داد.

خواهر شهید می گوید: شهيد پيامي بسيار شجاع بود او داراي شهامت خاصي بود هميشه تعدادي نارنجك به كمرش مي بست و به ماموريت مي رفت و از دشمنان هيچ ترسی نداشت چرا كه بارها مي گفت« شهيد شدن زندگي دوباره ايي است». او مصداق اين جمله است كه « انسانهاي خدايي هميشه خدايي اند » و زرق و برق و زيبايي اين دنيا نمي تواند از علاقه آنها به پروردگارشان كم كند.