مناطق مسکونی

شهیدان «فریبا، فوزیه، سعدیه، سمیه و حمزه» سلیمانی فرزندان کریم از شهدای بمباران جنگ تحمیلی هستند که سی ام خرداد ماه ۱۳۶۷ در روستای سرنی به درجه رفیع شهادت نایل آمدند. مادر گرانقدر شهیدان سلیمانی: فرزندانم در سنگر پناه گرفته بودند و من رفته بودم از چاه آب بیاورم که بمباران هوایی شروع شد. من اینقدر هول شده بودم که کفشهایم را دستم گرفتم، عین تگرگ گلوله می‌بارید، همه لباسهایم ترکش بود، وقتی شنیدم بمب به سنگر بچه‌ها اصابت کرده از ترس به طرف بیابان فرار کردم... فیلم مصاحبه دلتنگی‌های این مادر داغدیده در ادامه تقدیم حضورتان می‌شود.

مراسم یادواره و آیین گرامیداشت یاد و خاطره ۷۲ شهید بمباران هوایی شهر ارکواز ملکشاهی در سال ۶۴ با حضور خانواده‌های معظم شهدا برگزار شد. امام جمعه ملکشاهی در این آیین گفت: ملت ایران مدیون خون شهیدانی هستند که با ایثار و نثار جان ارزشمند خود از آرمان‌های این مرز و بوم دفاع کردند.

فرزند جانباز «فرصت شلانی» در روایتی خواندنی از مادرش می گوید: دشمن همه جا را نا امن می دانست و دیوانه وار به هر نقطه ی ایران سوغات مرگ می فرستاد. مرام ناجوانمردانه دشمن بزدل، جنگ شهرها بود.

نوید شاهد - "زلیخا ساعدی" یک بانوی جانباز 25 درصد جنگ تحمیلی است، که در بخشی از خاطرات خود می گوید: «آسمان کرمانشاه هر روز شاهد حمله جنگنده های دشمن بود و کارش خرابی مناطق مسکونی بود که ما هم یک روز خونین را در خانه مان شاهد بودیم.»

نوید شاهد - " سودابه کارخانه ای " یک بانوی جانباز کرمانشاهی در بخشی از خاطرات بمباران هوایی جنگ هشت ساله دفاع مقدس می گوید:« ساعت 9 شب و 17 روز از بهار1364 می گذشت که انفجاری مهیب سقف را بر سرمان خراب کرد. تنها برادرم شهید و سه خواهر دیگرم مجروح شدند من که وضعیت بسیار بدی داشتم به بیمارستان طالقانی منتقل هفت روز تمام بی هوش بودم. چشم چپم را تخلیه کرده بودند...»

فرماندار دالاهوگفت: یکی از دردناک‌ترین و غمبارترین مقاطع تاریخ جنگ هشت ساله که برخلاف تمام اصول و مقررات بین‌المللی است، حملات شیمیایی به مناطق مسکونی است.