حسینی ماندن تمثیل اسلام واقعی است
به گزارش نوید شاهد استان قم، شهید حسین شاطری در تاریخ 20 آبان ماه 1347 در خانواده ای مومن و متدین در شهر قم دیده به جهان گشود. او پس از چندی مجاهدت در جبهه های حق علیه باطل در تاریخ 20 دی ماه 1365 به فیض عظیم شهادت رسید.در ادامه وصیت نامه این شهید والامقام را می خوانید.
اين وصيت نامه هایی كه اين عزيزان می نويسند مطالعه كنيد پنجاه سال عبادت كرده ايد. «امام خمينی»
خدا قبول كند يک روز هم يكی ازاين وصيت نامه بگيريد و مطالعه كنيد و فكركنيد وصيت نامه پاسدار شهيد حسين شاطری است.
با سلام به يگانه منجی عالم بشريت حضرت مهدی (عج) و با سلام به حضرت امام خمينی رهبر عظيم انقلاب اسلامی و سلام برخانواده عزيزم.
عزيزانم من دراين برهه اززمان اميدی به زنده بودن دراين دنيای فانی ندارم اما اميد به زنده شدن اسلام در سراسر جهان می باشد. خدايا مرا ببخش ازگناهان من درگذر، تو كريم و رحيمی؛ بارالها نمی دانم تا كی می خواهم زنده باشم، امروز يا فردا خدايا كاری كن تا معنای كلمه شهيد را درک كنم و با دانستن آن خود را بسازم.
خدايا من می دانم كه شهدا مقام بزرگي نزد تو دارند و می دانم كه گناهان شهدا را می بخشی و بدون پس دادن حساب به بهشت موعود اجازه ورود می دهی، هم دلم می خواهد زنده بمانم و پيروزی اسلام را بركفر جهانی ببينم و هم می خواهم خون سرخم را نثار اين انقلاب به تمام معنی اسلام و دين اسلام و ندای هل من ناصر امام را لبيک بگويم؛ هم می خواهم كربلای حسين را زيارت كنم و هم می خواهم روی مبارک حضرت را ببينم؛ هم آرزوی آزادی قدس را دارم و هم آرزويم اين است كه ره صد ساله را يک روزه بپيمايم.
در هر يک از اين ها سودی نهفته است و آرزوی رسيدن به شهادت. عزيزان من اين ها را من باب اين گفتم كه امام عزيزمان می گويد چه كشته شويم و چه بكشيم، درهر دو حالت پيروزيم و سرافراز. خوشا به حال آن هایی كه دل به اسلام دارند و واقعاً مسلم می شوند و چون ياران امام حسين در راه اسلام مرگ سرخ را پذيرفتند وای بر آنانی كه حسينی شدند ولی حسينی نماندند. عزيزان من قدر اين زمان را بدانيد كه معلوم نيست ظهور حضرتش امروز است و يا فردای نزديک چطور می توانم با چنين روی سياهی به استقبال آن حضرت بشتابم عزيزان قدر امام را بدانيد.
