شهید مهدی دانش آشتیانی: اگر بکشیم پیروزیم و اگر کشته شویم باز هم پیروزیم

بسم رب الشهداء و الصدیقین

با نام الله سخنم را آغاز می کنم. سلام برحسین (ع) سیدالشهداء، سلام بر رهبرم خمینی عزیز. پدر و مادر عزیزم از اینکه نمی توانم زحمات شما را جبران کنم شرمسارم، و از اینکه تا به حال موجبات ناراحتیهای فراوانی برای شما بوده ام معذرت می خواهم. امیدوارم که از روی بزرگواری مرا ببخشید. همینطور از خواهران و برادران خود پوزش می طلبم. خطاهای مرا ببخشید زیرا خطاهای من از روی نادانی بوده است. و از همه خویشان خود طلب عفو دارم و اگر از من خطائی دیده اند به بزرگی خود ببخشند. زیرا اگر خدا از حق بگذرد، از حق الناس نمی گذرد. چند وصیت دارم: اول آنکه از رهبر خود امام خمینی پشتیبانی کنید و نگذارید بی یاور بماند که می دانم امام را تنها نمی گذارید. دوم آن که این جنگ را تا پیروزی کامل اسلام  و شکست کامل کفار ادامه دارد و کربلا را از دست بعثیون نجات دهید. سوم آنکه هرگز بر مرگ من گریه نکنید، که خود را لایق گریه های شما نمی دانم. اگر می خواهید گریه کنید برای حسین (ع) سرور شهیدان گریه کنید که او حق بزرگی بر گردن ما دارد. ای جهانیان بدانید که ما در همه حال پیروزیم؛ اگر بکشیم که پیروزیم و اگر کشته شویم باز هم پیروزیم زیرا به مقام رفیع شهادت رسیده ایم.به آنهایی که مارا به متهم به داشتن بیماری مرگ پرستی می کنند، بگوئید ما مرگ پرست نیستیم ما عاشقیم، عاشق الله، عاشق حسین (ع) و عاشق شهادت. شهادت مرگ نیست، مردن نیست، زندگی جاویدان است. آرزوی من شهادت است و آرزوی ما همه شهادت است و آرزوی ما پیروزی اسلام است. حتی اگر این پیروزی با شهادت ما صورت بگیرد. اسلام ارزشش از جان ما بیشتر است.
پدر و مادر عزیزم از اینکه نلفرمانی شما را کردم پشیمانم و از اینکه محبتهای شما را با بدی پاسخ دادم شرمسارم، امیدوارم با بزرگواری که در شما سراغ دارم مرا ببخشید و در آخر از همه شما عزیزان خداحافظی می کنم و شما را به خدا می سپارم. خداحافظ. << مهدی دانش. 21/5/64 >>