شهید علیرضا ملازم معصومی

همه آنهایی که علی را از نزدیک می شناختند بدین واقعیت اعتراف داشتند که علی محو در اسلام شده بود. و با تمام وجود به اعتلای آن همت می کرد و درر این راه با آغوشی گشاده پذیرای خطرها و رنجهای ناشی از آن بود. چند بار به زندانهای مشهد و قم افتاد و هر بار با آگاهیهای چشمگیری که از طرق مبارزه داشت موفق بود و با وجود شکنجه های فراوان به قول معلم شهید علی شریعتی حسرت شنیدن یک آخ را هم بر دل سیاه مزدوران و شکنجه گران دست آموز آمریکای جنایتکار و اسرائیل غاصب خونخوار می گذاشت. در تظاهرات با تمام جانش فریاد "مرگ بر آمریکا و زنده باد اسلام" می کشید. بالاخره روز جمعه 17 شهریور 57 فرا رسید. در آن روز دوستان علی ضمن آنکه شاهد سیمای آرام ولبخند صمیمی و همیشگی او بودند، به خوبی احساس می کردند که نوعی شادی توام با انتظار وجود آن رزمنده پاک را در برگرفته است.