زندگینامه شهید محمد آقامیرزا یکی از سربازان امام زمان

به نام خدا

 شهید محمد آقامیرزا در سال 1343 در روستای آمره متولد شد. پدر و مادر این شهید هم اهل این روستا هستند. این برادر شهید در 7 سالگی شروع به تحصیل کرد و نمره­های او از جمله نمرۀ قرآن او خوب بود. همچنین در ده ابتدایی خود را تمام کرد و به علت نداشتن مدرسه راهنمایی در روستا ترک تحصیل نمود و در کارهای کشاورزی به پدر خود کمک می­کرد و هر وقت که کار کشاورزی نبود کارگری می­کرد.

او همیشه درباره انقلاب صحبت می­کرد و هر وقت که بیکار بود و فراقت داشت مطالعه می­نمود تا اینکه جنگ میان ایران و عراق شروع شد. وی چندین بار به سپاه مراجعه نمود که  او را به جبهه بفرستند اما مخالفت می­کردند و می­گفتند سنت کم است تا این که به سن 17 سالگی رسید. اولین بار و اولین نفر از روستا ثبت نام کرد تا وقتی که با او مخالفت می­کردند که برود در تنهایی گریه می­کرد و کارگری هم می­کرد و مزدش را برای جبهه می­فرستاد. وقتی که می­خواست برود جبهه خیلی خوشحال بود. به مدت یک ماه در آموزش بود و بعد 3 ماه در گیلان غرب بود. بعد از آنکه تسویه حساب کرد نصف حقوق خود را فدای جبهه کرد و در روستا شب­ها دعای توسل گذاشت و بعد دو ماه دیگر به جبهه رفت که روی هم غیر از آموزش 9 ماه شد. بسیج بود بعد هم رفت عضو رسمی سپاه شود تا اینکه گفتند باید یک بار دیگر به جبهه برود و یک ماه در جبهه بود. و چون زندگینامه وی را جستجو کردند زود او را از جبهه بردند و عضو رسمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شناخته شد.

در اول 6 ماه به وی اجازه دادند که مدت یک ماه که بود زود کارهای خود را به منطقه جنگی انداخت. این برادر وقتی مجروح می­شد تا اینکه از بیمارستان بیرون نمی­آمد کسی را در جریان نمی­گذاشت و وقتی خوب می­شد می­گفت چیزی نیست تصادف کرده­ام و چند بار مجروح بزرگ شد. یک بار خمپاره 120 روی سنگر آنها افتاد و عمل کرد. یک ترکش در پشت گوش وی و یکی در کمر او بود که تا آخر هم هر چه رفت نتوانست آنها را بیرون بیاورد.

وی در خرمشهر عصر آبادان عملیات بستان و در عملیات رمضان و دیگر عملیاتها شرکت ­کرد. در عملیاتهای والفجر 4 و 5 و 6 و 7 و عملیات خیبر و بدر هم بود و در عملیاتهای دیگری که نمی­دانیم. در ضمن ایشان کارش تخریب هم بود. یک بار یک مین به دست ضد انقلاب افتاد وقتی که اینها نیرو را جلو برده بودند ضد انقلابها یک مین گذاشته بودند و در حین بازگشت مین در دست این برادر شهید منفجر شد و چند روز در اهواز بستری بود. بعداً در اصفهان و بعد از آن هم بستری بود و مدت استراحت وی زیاد بود. در این استراحت آن برادر مردم را راهی جبهه می­کرد تبلیغ می­کرد تا اینکه یک نامه از فرماندۀ لشکر آمد و به او گفته بودند محمّد گفته بودید  اگر عملیات هست مرا خبر کنید و آنان وی را از عملیات بزرگ والفجر 8 آگاه کرد و خود را به انرژی اتمی رسانید و در عملیات شرکت کرد و در آنجا نیز یک تیر به زیر گلوی او خورده بود و بعد از گذر از دهان و شکسته شدن چند دندان و پاره کردن زیر گلوی این برادر بیرون آمده بود و هیچ احساس درد نمی­کرد.

بعداً آمد و پدر و مادر به او گفتند دیگر زن بگیر اول وی امتناع کرد و بعداً راضی شد و یک دختر از خانواده یکی از اقوام او را به عقد درآوردند. به او گفتند حالا که نامزد عقد کرده داری به جبهه نرو ولی وی گفت می­روم با همسرش هم عهد بسته بود که من تا این جنگ هست و تا من هستم در جبهه هستم. وی مدت 4 ماه عضو رسمی سپاه پاسداران بود و دفعۀ آخر که آمده بود مرخصی به برادران خود و خواهران گفت مرا حلال کنید شاید دیگر روی شما را نبینم و همچنین با چند نفر از برادران روستای آنجا و همچنین یک نامه برای هسمر خود نوشته بود که اگر من شهید شدم شما هیچ ناراحت نباشید. یکی از برادران، برادر خود را یک شب قبل از عملیات کربلا 4 دیده بود و در شلمچه و به او گفته بود برادر من چگونه است و نوار وصیتنامۀ خود را گفته بود که آدرس کامل را به برادرش بود و گفته بود اگر رفتی مرخصی همانجا بمان تا مرا بیاورند.

وی در تاریخ 4/10/1365 در شب عملیات کربلای 4 در جبهه­های شلمچه که با بعثیان داشت پیکار می­کرد به درجه رفیع شهادت نائل آمد. روحش شاد و یادش گرامی باد.  

این برادر شهید به گفته هم رزمانش در جبهه مسئولیت هم داشتند که هر وقت از او می­پرسید در جبهه چکاره هستی می­گفت بیاید جبهه تا ببیند و هیچ موقع از جبهه در خانه حرف نمی­زد و بعداً از زبان همرزمان شنیدیم که محمد فرمانده بود. والسلام.

منبع: اسناد و مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم