وصیتنامه شهید جواد نوبخت البرزی؛ اجر شهید هر جا که باشد برقرار است

حضور محترم پدر و مادر عزیزتر از جانم

پس از عرض سلام، سلامتی شما را از درگاه خداوند متعال خواستارم و امیدوارم زیر الطاف الهی در زندگی گرم و پر محبت و صفا ادامه دهید. باری ما اینجا در یکی از محله­های خرمشهر اینکه می­گویم خرمشهر به دلیل این است که بچه­های بومی این شهر معتقد هستند که تا شهر ما در دست اجنبی است، ما به شهرمان نام خونین­شهر را نمی­گذاریم و دیگر اینکه ما خون ندادیم که اسم شهرمان عوض شود، هستیم نام این محله کوت شیخ است کوچۀ شیخ. خلاصه اینجا ما در زیر رگبار توپ و خمپاره و گلوله و آرپی­جی 7 با اتکال به خداوند به جنگ علیه این مزدوران کافر ادامه می­دهیم.

هر گلوله­ای که از طرف ما آتشی می­شود با ده عدد آرپی­جی 7 و صدها گلوله جواب داده می­شود ولی بحمدالله در این یک ماه فقط ما سه شهید بیشتر نداده­ایم. یکی شهید محمد گیلکی و دیگری شهید سنگانی و نفر دیگر یک کاشانی بود. تمام این منطقۀ کوت شیخ در دست 200 الی 300 نفر از افراد بسیج سپاه و تعدادی هم افراد نیروی دریایی است. در عوض آن طرف رودخانه 2 لشکر 12 هزار نفری زرهی عراقی مستقر هستند حالا شما حساب وضع جبهه ما را بکنید.

دربارۀ اینکه گفته بودید وصیت­نامه بنویسم من در این دنیا چیزی ندارم که ارزشی داشته باشد و اگر هم با کسی خورده حسابی داشته باشم ان شاءالله حلال می­کنند. دیگر من اگر شهید شدم که از خدا می­خواهم که به این زودیها مرا به این فیض بزرگ برساند چون ما حالا حالاها جنگ داریم و می­خواهم که بیش از این از حرمت خون شهیدان پاسداری کنم و اگر هم شهید شدم برای من فرقی ندارد چه در آب خوراک کوسه­های دریا شوم و چه در زیر پای حضرت معصومه (س) دفن شوم زیرا اجر شهید هر جا که باشد برقرار است پس وصیت نمی­کنم که مرا در کجا خاک کنید و خلاصه اگر دیگر مرا ندید حلال کنید.

منبع: اسناد و مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم