روایت مادر شهيد محمدحسين تشكري از فرزندش
شهيد محمدحسين تشكري در سال1323 در شهر مذهبي قم و در يك خانواده مذهبي بدنيا آمد و در همان دوران كودكي يعني 4 ساله بود كه پدر خود را از دست داد تا اينكه به 6 سالگي رسيد و پا به مدرسه گذاشت. اين شهيد از همان كودكي عجيب نسبت به احكام اسلامي و خصوصاً نماز علاقه بسياري داشت. اين شهيد عاشق و شيفته امام خميني(ره) بود به طوري كه مادرشهيد مي گفت هر وقت اسم امام مي آمد ازحالت عادي خودخارج شده و حالت شوق و شعف به آن دست ميداد و وقتي دوران ابتدائي اين شهيد به پايان رسيد شاگرد زرگر بودند و از اين طريق كمك خرج مادر خود بود. اين شهيد مخالف رژيم گذشته بود ومرتب سخنان امام راگوش مي داد تا اينكه در روز 12محرم صداي يا حسين مردم و يا مرگ يا خميني مردم را مي شنود و با خبر مي گردد كه امام را تبعيد كردند همان لحظه كفن بر تن مي كند و حركت ميكند بسوي منزل امام كه در هنگام رسيدن به كوچه آبشار مورد اصابت گلوله مزدوران شاه قرار ميگيرد و به درجه رفيع شهادت نائل ميگردد و به لقاءالله پيوست.
درسال 1342 و 12محرم بود كه رفت پاي منبر آقاي خميني. وقتي كه خانه آمد خيلي خوشحال شد و صبح زود كه صداي هياهو را شنيديم گفتند چه خبراست گفتند كه آقا را بردند و فرزند من از خانه رفت بيرون و هر چه منتظر ايشان شديم نيامد و از همسايه ها پرسيديم از احوالات ايشان گفتند كه كفن بر گردن خود انداخته بود و ميرفت و به من گفتند كه رفته بيمارستان امضاء بدهد و روز بعد فهميديم كه كشته شده و او را به قبرستان وادي السلام بردند.
سن ايشان هيجده سال بود و پدر نداشت و شغل شهيد شاگرد زرگربوده و هفته اي 3 تومان مزد دست مي گرفت و اخلاق خانوادگي ايشان بسيار خوب بود و من كه مادرش هستم هر وقت مرا ناراحت ميديد مرا دلداري ميداد و هميشه در قرائت قرآن شركت مي كرد و بسيار ايماني محكم داشت و نماز شب ميخواند و مرتب مي گفت براي سال خود يعني خمس و سهم امام بايد جدي بود و مي گفت چون روحانيون را دارند مي كشند ما زنده باشيم و هميشه در اين باره ناراحت بود و قلبي مهربان و جواني پاكدامن بود و پولي كه دستمزد اين شهيد بود همه را براي خرج خانه لوازم مي خريد و گفته مادرش اين است كه جوان من در راه اسلام و پشتوانه خون شهداي كربلا است و من رضايم به شهادت او.
منبع: اسنادو مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم
