ازدواج نمیکنم

«بسمه تعالی»

وضع تحصیلی شهید: شهید ربیع تاجران در تاریخ اول تیرماه سال 1342 در روستای سهل­آباد از توابع اراک بدنیا آمد از همان اوائل به نماز خیلی اهمیت می­داد و در ایام سوگواری امام حسین مدام در مسجد بود و کمک می­کرد بعد به مدرسه رفت و بعد از خواندن کلاس پنجم برای ادامه به مدرسه­ای در روستای ابراهیم­ آباد رفت و اول راهنمایی را تمام و بعد از آن دیگر به درس ادامه نداد تا اینکه در سال 1355 به قم آمدیم و این سالها مقارن بود با اوج­گیری انقلاب در سال 1356در واقعه 19 دی ماه شرکت داشت که از طرف روحانیون و دانش­آموزان برگزار شده بود و بعد از آن در سال 1357 بر فعالیتهای خود افزود تا این که انقلاب پیروز شد. در سال 1360 به اهواز رفت برای مأموریت از طرف صنف آهنگرها و در سال 1361 برای خدمت سربازی رفت تا اینکه در سال 1362 در عملیات والفجر 2 به لقاء الله پیوست.

 ایشان در ضمن کار دامداری خانواده­اش را یاری می­داد. بعد از رفتن به قم شهید به کار آهنگری در پیش استاد حسین پرداخت و شهید مجرد بود و هرگاه به او پیشنهاد ازدواج می­شد ممانعت می­کرد و می­گفت تا جنگ بین اسلام و کفر به پیروزی اسلام نیانجامد من ازدواج نمی­کنم. با اوج­گیری انقلاب اسلامی انقلابی هم در وجود شهید بپا خاست و همیشه در تظاهرات و راهپیمایی­هایی که به مناسبتهای مختلف برگزار می­شد شرکت می­کرد از نظر اخلاقی بسیار خوش­اخلاق بود سنگین و با وقار بود و هر وقت به خانه می­آمد همیشه کتاب می­خرید به کتابهایی که دربارۀ شناخت اسلام و خداشناسی بود خیلی اهمیت می­داد و دوست می­داشت و همیشه ما را توصیه می­کرد که از این نوع کتابها مطالعه کرده و به نقاشی هم علاقه داشت. و کارهای علمی را بسیار دوست می­داشت و از نظر اجتماعی همیشه در سخنرانی­ها و تظاهراتها شرکت می­کرد و همچنین در نماز جمعه­ها و کارهای گروهی که در محل صورت می­گرفت شرکت داشت و اهمیت می­داد.

زمانی که انقلاب به اوج خود رسید و بعد از پیروزی تحولی شگرفی در زندگی او پدید آمد و همیشه از انقلاب دفاع می­کرد و هیچگاه نمی­گذاشت کسی بر ضد انقلاب و ضد اسلام حرفی بزند بعد از پیروزی انقلاب از نظر اخلاقی و اجتماعی و سیاسی تحول زیادی در طرز فکر و خصوصیات او پدید آمد. قبل از انقلاب که تظاهرات و راهپیمایی­ها در قم به اوج خود رسیده بود شهید و رفقایش فعالیتهای زیادی داشتند از نظر اجتماعی در تمام تظاهراتها شرکت می­کردند و همیشه با حضور خود در تظاهرات همگام با مردم مشت محکمی به دهن شاه و نوچه­هایش می­زدند و از نظر سیاسی هیچ وقت نمی­گذاشت کسی بر علیه انقلاب حرفی بزند و اگر کسی سعی داشت بر ضد انقلاب حرف بزند او را راهنمایی می­کرد که او را به راه راست بیاورد و شبها با رفقایش شعار بر دیوارها می­نوشتند و بعد از انقلاب نیز فعالیتهای زیادی داشت .

در رابطه با نماز جمعه و شرکت در سخنرانی­های شخصیتهای انقلاب و همچنین در مراسم دعای کمیل که در مسجد برگزار می­شد شرکت می­کرد. او همیشه به ما می­گفت که پشتیبان انقلاب باشیم و هر کس بر علیه انقلاب حرفی می­زد با او مخالفت می­کرد و او را راهنمایی می­کرد و این گروهها را تفاله ­های زمان طاغوت می­دانست و همیشه می­گفت که نباید انقلاب را تضعیف کرد و همیشه باید پشتیبان آن باشیم و آن را حفظ کنیم و با گروهکهای ضد انقلاب مخالف باشیم.

او جنگ تحمیلی را جنگ اسلام و کفر می­دانست چون عراق از طرف تمام ابرقدرتها مأمور شده بود و همیشه می­گفت که اگر ما در این جنگ شکست بخوریم ضربۀ بزرگی به اسلام وارد می­شود و نباید بگذاریم که او پیروز شود و باید همیشه جبهه ­ها را پر کنیم و همچنین پشت جبهه را نگه داریم تا انقلاب پیروز شود.

یک بار از طرف صنف آهنگرها برای بازسازی مناطق جنگ­زده اعزام شدند که به اهواز رفتند و سه ماه در آنجا بودند و بعد به قم آمدند تا یک سال بعد او چون خود را مسئول می­دانست، بنابراین در سال 1361 به اراک رفت تا دفترچه آماده خدمت بگیرد و بعد از آن او را به محلات بردند و از آنجا بعد از تقسیم به ارومیه رفت و در ارومیه بعد از 3 ماه آموزش از کسانی که می­خواستند که جبهه بروند داوطلب گرفتند و به شهید پیشنهاد کار در آشپزخانه را داده بودند که او مخالفت کرده و به جبهه رفت و آنها را به جبهه پیران شهر بردند و حدود 6 ماه در آنجا بودند و چند بار به مرخصی آمدند. او پس از اعزام به جبهه از روحیه بسیار عالی برخوردار شده بود و همیشه می­خواست بسوی ملکوت پرواز کند و از حالات او می­توانستیم ببینیم که شهادت را دوست دارد و بعد از آخرین مرخصی که آمد عملیات والفجر 2 آغاز شد و بعد از 15 روز عملیات ادامه داشت و در تاریخ 8/5/62 خبر شهادت او ر یکی از رفقایش آورد.

 آخرین مرخصی که او آمد در تاریخ 27/4/61 بود او وقتی می­رفت مدام نگاه به عقب می­کرد اشکی چشمان او را فرا گرفته بود و او بسیار خوشحال بود و معلوم بود که گریه او گریه شادی است و قبل شهادت ما را می­گفت که همیشه پشتیبان انقلاب باشید و نماز را بپا داریم و پشتیبان جنگ باشیم و پشت جبهه را حفظ کنیم. 

در حمله والفجر 2 بعد از مراحل مختلف این عملات بالاخره در تاریخ 8/5/62 که نیروهای بعثی دست به یک پاتک زدند که رزمندگان خیلی خوب مقاومت کردند و شهید و چند تن از رفقایش که آرپی­جی­زن بودند بعد از زدن چند پاتک و نفربر را زدند یک خمپاره آمد و بعد از آن چند تن از آنان شهید شدند که یکی از آنان شهید ربیع تاجران بود همراه 9 شهید دیگر که در یک تشییع جنازه باشکوه تشییع شدند.

از نظر فن و تخصص او علاقه زیادی به کار داشت هر کاری را دوست داشت و همین ذوق او باعث می­شد که همه کارها را یاد بگیرد و هر کاری که در خانه پیش می­آمد انجام می­داد و در کارگاه آهنگری کارهای جالبی می­ساخت. 

یکی از مسافرتهای او به اراک برای رفتن به خدمت سربازی بود که با پدر و مادر خود رفته بود چون سال او کم بود برای سربازی فرمانده ژاندارمری اراک گفته بود که برو یک سال دیگر بیا و او اعتنایی نکرد و گفته بود که من می­خواهم زودتر بروم تا این بعثی­ها در کشور ما هستند، ما نباید از پا بنشینیم. به مادرش می­گفت نماز جمعه برو وقتی برمی­گشت همه کارها را کرده و آماده بود او با پدر و مادر بسیار مهربان بود هیچگاه آنها را ناراحت نمی­کرد و با صدای بلند با آنها حرف نمی­زد و هرگاه به او چیزی می­گفتند او گوش می­داد خلاصه رابطه او با پدر و مادر بسیار خوب بود و نمی­گذاشت که از او ناراضی باشند و هیچگاه به آنها بد نمی­گفت و حرف رکیک به دهان نمی­ آورد و با مردم نیز خوب بود و هیچگاه همسایه­ ها از دست او ناراضی نبودند و همیشه با آنها خوش­ اخلاق بود در کوچه­ با بچه­ها خیلی خوب بود. در اوقات فراغت قالیبافی می­کرد. 

در روزهای جمعه به نماز جمعه می­رفت و بقیه ساعات بیکاری را مطالعه می­کرد و رساله آیت الله نجفی را مطالعه می­کرد وکتابهایی در رابطه با شناخت خدا و اسلام را بسیار دوست می­داشت و خلاصه اوقات فراغت را نمی­گذاشت راحت بگذرد و از آن استفاده می­کرد.

منبع:اسناد و مدارک موجود در آرشیو فرهنگی بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم.