نامه شهید «سیدحسین کاویانی جبلی» منتشر شد
به گزارش نوید شاهد استان قم، مفقود سیدحسین کاویانی جبلی در سال ۱۳۳۲ در یکی از خانواده‌های مذهبی و مومن در شهر قم، چشم به جهان گشود و دوران تحصیل را تا آخر دیپلم ادامه داد و سپس به استخدام نیروی هوایی درآمد. وی با شروع انقلاب به رهبری امام عزیز همگام با سایر نیروهای ارتش به نبرد با رژیم با رژیم منحوس پهلوی پرداخت و با شروع جنگ تحمیلی داوطلبانه به جبهه‌های حق علیه باطل شتافت و در عملیات والفجر یک طی نبردی دلاورانه مفقودالاثر گردید.
بسمه تعالی
امیدوارم که سلام مرا که از فرسنگ‌ها راه دور در پشت خاکریز و در سنگر که از گونی‌های شنی درست شده و در این موقع شب که همه جا را سکوت قرار گرفته، بپذیری.
ولی قلبم تاپ تاپ می‌کند که با تمام امیدی که هست جوابی نمی‌شنوم، چون درست است که شب سکوت میشود ولی آیا صدای تیرهای رسام و منور دشمن و دیگر صداها می‌گذارد صدای سلام من به شما برسد؟
صدای سلام سرباز دل‌سوخته حسین و مشتاق کربلا به مانند دین محمد (ص) که با تمام دشمنان باز راه خود را باز کرده و خود به خود صادر شده، صدای یک سرباز هم که برخاسته از قلبی مشتاق دیدار مهدی است همین حال را دارد. بگذریم طیبه جان.
نامه‌ای که این شهید والامقام به خواهر خود نوشته است بدین شرح است: اکنون ساعت 2 بامداد است؛ بعد از دعای کمیل آماده شدم نامه‌ای بنویسم ولی دیده‌بان‌ها وضع غیر عادی اعلام می‌کنند و من لحظه به لحظه مجبورم با احتیاط سری به اطراف بزنم، تا خدا نکرده اتفاقی رخ ندهد و بلاخره نامه را نوشتم و در روز پنجشنبه پنجم اسفندماه 1361 با دستگاهی که در دسترس است با مشکلات موجود، شماره مریم را به من وصل کنند.
اما بعد از مدتی گفتند: تلفن در دسترس تماس نیست و بلاخره با مریم هم نتوانستم تماس بگیریم؛ انشاءالله نامه بدست شما رسید در مورد مسائل گفته باشید. برای من بنویس تا با نوشته خود ببینم گوش من در این سر و صداها تا چه حد استعداد شنیدن صحبت‌های شیرین تو را دارد. و در پایان سلام مرا به پدر و مادر و خواهران یکایک و ناصر آقا و یوسف آقا را برسانید.
اگر توانستی با قم هم تماس بگیر و از قول من سلام یکایک را برسان؛ پدر، مادر، برادران با خانواده و خواهران و شاطرعلی و آقا حسین و دیگر عموها؛ به هر حال از محلی که بدست رزمندگان و شهیدانی همچون تقی گذشتیم و صحبت آن زیاد به میان می‌آید.
انشاءالله که شما و محمد حالتان خوب باشد و ناراحت نباشید و آنان را بوس کن.
6 اسفندماه 1361/ سید حسن کاویانی
