«نهالِ شهادت»
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید محمدجعفر ترابی، یکم آذر ۱۳۴۳، در شهر اشتهارد از توابع شهرستان كرج به دنيا آمد. تا پايان دوره ابتدایی درس خواند. كارگر بود. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. یکم شهريور ۱۳۶۵، در عين‌خوش بر اثر گرمازدگی به شهادت رسيد. مزار وی در زادگاهش واقع است.
روایتی مادرانه از حیات طیبه این شهید گرانقدر را در ادامه بخوانید.
«دركودكی شهید ترابی پدرش را از دست داد و با زحمت‌های مادری فداكار و دلسوز تربیت شد. وی به دلیل اینكه نان‌آوری نداشتند. شهید ناچار می‌شد به سركار برود و شب‌ها با دست‌های تاول زده به خانه برگردد و به غذای ساده نان، آب و گاهی کمی ماست قانع بود. بادست‌های خود ازگوسفندان مردم رسیدگی می‌كردند و علف و یونجه را با بیل وارد آخور حیوانات می‌كردند و شب‌ها ازدرد دست تا نیمه شب خواب به چشم نداشت و فردا روز ازنو و روزی ازنو.
روزی كه ازطرف بسیج محله به منزل ما آمدند و گفتند كه ازشهید ترابی عكسی می‌خواهیم به همراه گلدان، اما من كه درخانه گلدان نداشتم با ناراحتی عكس رادادم و گلدان را كه نداشتیم. شب باناراحتی درفكر این بودم كه جلوی عكس پسرم گلدانی نیست كه درخواب دیدم سه خانم نقابدار وارد خانه‌ام شدند و باگرمی گفتند كه تو ازما خواستی كه بیاییم وگل و گلدانی برای شهیدت درست كنیم. یكی از خانم‌ها خمیری به من داد و گفت: "درآن گوشه حیاط روی زمین بگذار این كار راكردم و دیدم نهالی از زمین رویید و نهال هرساعت بزرگ و بزرگ‌تر می‌شد و خانم‌ها به من گفتند: "حالا راضی شدی پس خداحافظ" پس از رفتنشان كلمه (الزهرا) را بر روی درخانه‌ام دیدم و ناخودآگاه گریه كردم و صلوات فرستادم.»
انتهای پیام/
