شهید علی اصغر شاه جعفری: سلاح اسلام مظلومیّت و شهادت است
بسم الله الرحمن الرحیم
و الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا
کسانیکه در راه خدا جهاد کنند از راههایی آنها را هدایت می کنیم
مکتبی که شهادت دارد اسارت ندارد. (امام خمینی)
حمد و سپاس خداوندی را که به انسان توان داد تا رشد کند تا نزدیکترین و مقربّ درگاهش شود و حمد و سپاس خدای را که توفیق داد تا بتوانیم برای حمایت قرآن و اسلام قدمی برداشته باشیم. و با درود و سلام بر انبیاء و ائمه الطاهرین (سلام الله علیهم اجمعین). و وارث به حق آنها حضرت بقیة الله اعظم حجة بن الحسن العسگری (روحی و ارواح العالمین لمقدمه فداه) و صالحین و علمای ربانی که به حق چراغ راهند و پرچمداران هدایت بشریتند.
و سلام بر آن مرجع تقلید رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران که این انقلاب به حق ادامه دهنده انقلاب الهی است که بعد از چندی در خاورمیانه اسلام را از غربت و قرآن را که همان کنار طاقچه ها و یا در قبرستانها بود بیرون آورد برای پیاده کردن احکام و دستور آن. برای هیچ کسی پوشیده نیست که این انقلاب اسلامی در این موقعیت حساس که می رود تا تمام دنیا را زیر چتر خود بگیرد چگونه مورد هجوم شیاطین انس از جمله شیطان بزرگ امریکا به رهبری صدّام قرار گرفته که اگر این انقلاب شکست بخورد اسلام و مسلمین شکست خورده پس در این موقعیّت باید تمام مسلمین به حمایت از آن برخیزند.
و این درخت اسلام را که احتیاج به خون دارد با خون و شهادت خود یاری کنند. مگر نه این است که ما پیرو آن پیشوایان هستیم. پس باید راه آنها را برویم و مگر نبود که سالهای درازی آرزو می کردیم ای کاش در زمان امام حسین (ع) در گودال قتلگاه که ندای هل من ناصر ینصرنی او بلند بود پاسخ می دادیم؟ پس الان ندای فرزند زهرا حسین زمان، خمینی بت شکن بلند است. پس باید جواب نداد؟
مگر نمی گفتیم خمینی ما اهل کوفه نیستیم پس زمان شعار نیست؛ زمان زمان عمل است. و مگر نه این است سلاح اسلام مظلومیّت و شهادت است و بی تفاوتی در این زمان خیانت به اسلام و قرآن است.
و این بنده حقیر به ندای رهبرم لبیک گفته و به جنگ با مزدوران عراقی و منافقان داخلی آمده تا شاید مثمر ثمر واقع شوم و اگر زندگیم برای اسلام نفعی نداشت آرزو دارم که شهادت در نبرد با مزدوران سبب غفران و آمرزش گناهانم شود و وسیله برای قرب به حضور حضرت حق سبحانه شود.
و حال چند نکته به عنوان وصیت به حضورتان عرضه دارم:
1ـ پدر و مادرم امید دارم که این فرزند حقیر خود ببخشید اگر در سخن با شما بلند پردازی نکردم یا بی ادبی کردم و از زحمات و رنجهایی که برای تربیتم کشیدید تشکر می کنم و هیچ کلامی زیباتر و بهتر از این دعای امام سجاد (ع) درباره شما نیافتم:
پروردگار من به انسان هایی که در راه تربیت من رنج دیده اند و از دست من آزار کشیده اند گناهانشان را ببخش و این رنج و آزار را به حساب کفاره ای گذار که معصیتها و لغزشهایشان بکاهد و به همین پایه بر درجاتشان در بهشت بیفزای. ای تبدیل کننده سیئّات به چندین برابر حسنات. (فرازی از دعای 21 صحیفۀ سجادیه)
