شهید حسن حصیری بایگی؛ نمونه صبر و مقاومت

بسمه تعالی

همانا خدا برای بهشت جانها و مالهای مومنین را می­خرد آنها که در راه خدا کارزار کنند بکشند و کشته شوند این وعده قطعی است بر خدا و عهدی است که در تورات و انجیل و قرآن یاد فرموده و از خدا باوفاتر به عهد کیست؟ (توبه/ 111)

آنان را که در راه خدا به شهادت رسیده­اند مرده مپندارید، بلکه زنده­اند و در نزد خدایشان روزی می­خورند. (ترجمۀ آیه شریفه)

شهادت و فرهنگ شهادت طلبی اکنون بعنوان ویژگی درخشان پر شکوه این انقلاب نمایان شده است. هر روز نمونه­های شگفت دیگری در تاریخ بر حماسه اسلام می­افزاید آنچنان که ایثارها و فداکاریهای مردم خاطره تمام یاران رسول الله (ص) را تداعی کرده و جانبازیهای همان صحنه­های جاودانه صدر اسلام را دوباره تکرار می­کند. شهید با ایثار قطره قطره خون پاک و سرخ در راه پاسداری از دین خدا به جامعه اسلام نرمی بخشد و حیات و حرکت می­دهد و دین را احزار می­کند. اکنون دفتر زندگی برادر پاسدار شهید حصیری را برایتان باز می­کنم.

حسن حصیری در سال 1340 در یک خانواده متوسط ولی مؤمن در شهر تربت حیدریه چشم به جهان گشود. پدرش با درآمد ناچیزی که از حصیر بافی بدست می­آورد مخارج خانواده را تأمین می­نمود و به زندگی فرزندانش سر و سامان می­بخشید. حسن با وجودی که سومین فرزند خانواده بود امّا بسیار مورد علاقۀ پدرش بود. او و دیگر برادرانش از همان کودکی درس صبر و مقاومت در برابر سختیها و مشکلات زندگی مادی و معنوی را آموختند و بدین سان رشد کردند. حسن در سن 6 سالگی پا به دبستان گذاشت و چون علاقۀ زیادی به تحصیل داشت پس از موفقیت در کلاس اوّل تعطیلات تابستان را به مکتب رفت و قرآن را نیز تا اندازه­­ای آموخت. با وجود این به علّت فقر مالی خیلی زود وارد بازار کار شد و در تعمیرگاه تراکتور به کار پرداخت. کلاس چهارم بود که به مکتب رفت و در تابستان کتابهای متفرقه را می­خواند. حسن از همان کودکی علاقه زیادی به مسائل دینی داشت و در جلسات متفرقه دینی شرکت می­کرد و شب­های جمعه و روزهای جمعه به دعای کمیل و ندبه می­رفت. کلاس پنجم بود که ترک تحصیل کرد و یک سال به مکانیکی رفت.

سال که به پایان رسید حسن درس خود را ادامه داد تا کلاس سوم راهنمایی و بعد به ارتش رفت. در سال 1356 به استخدام ارتش درآمد و در آموزشگاه گروهبان هوانیروز اصفهان به خدمت پرداخت. و این مصادف با اولین جرقه­های علنی انقلاب اسلامی بود. حسن که کم کم به خاطر وارد شدن در جوّ انقلاب به آگاهیهای زیادی دست یافته بود خدمت در ارتش و کمک به رژیم منفور شاه را مخالف عقاید اسلامیش دانست و استعفا نمود آنگاه به قم رفت و در یک کارخانه آجر ماشینی مشغول به کار شد. وی از هر زحمتی برای شرکت در راهپیمائی­های میلیونی امت حزب الله سود می­جست و در صف مخالفان قرار می­گرفت. پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به بیت امام مشرّف شد و شبانه روز در خدمت معظم له به محافظت پرداخت و پس از هجرت امام از قم به تهران ایشان محافظ آیت الله مشکینی گردید. هنگامی که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بوقوع پیوست شهید عزیز بدون درنگ راهی جبهه­ها شد و مدّت 11 ماه در کنار رزمندگان اسلام جنگید. در بازگشت به قم از طریق بسیج مأموریت یافت در منظریه قم به آموزش رزمندگان بپردازد و همین شایستگی­ها موجب گشت تا به فرماندهی بسیج قم منصوب گردد. در این مدّت نسبتا کوتاه امّا پر نشیب و فراز اتفاقات زیادی از قبیل واژگون شدن ماشین با 40 نفر سرنشین و سوء قصد منافقین و شلیک گلوله به پایش و ترکش خوردن در جبهه برایش افتاد که هر کدامش برای بیرون راندن وی از صحنه کافی بود. امّا شهید با آن صبر و بردباری و  ایمانی که داشت همۀ این سختیها را در راه معشوقش بجان خرید سرانجام تشکیل زندگی مشترک داد و با مراسم ساده­ای در قم ازدواج کرد. امّا پس از 11 روز زندگی با تعدادی از شخصیتها که برادر محسن قرائتی و فرماندۀ سابق قم و آقای یثربی جزو آنان بودند جهت بازدید از نیروهای بسیجی قم راهی جبهه­ها شدند. در آنجا بود که دریافتند رزمندگان اسلام خود را برای حمله­ای سرنوشت ساز آماده می­سازند. همراهانش پس از بازدید به قم برگشتند امّا شهید با وجودی که تازه داماد بود اصرار همراهانش را برای بازگشت نادیده گرفت و در کنار یاران رزمنده­اش آمادۀ حمله گردید. و بالاخره در همین یورش (حمله فتح  المبین) بود که به قلب مزدوران استکبار جهانی تاخت و شهادت را که فیض عظیم است از آن خود نمود. پیکر مطهرش را به تربت حیدریه انتقال و در مزار شیخ ابوالقاسم قورکانی واقع در 4 کیلومتری جنوب شهرستان به خاک سپردند. روح بلندش جاودانه باد.

منبع: اسناد و مدارک موجود در بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم