شهید محمود اعرابی جوشقانی؛ خواب امام زمان

با اینکه در آغاز جوانی به سر می برد، به آداب اخلاقی، دینی و عقیدتی بسیار پایبند بود. با ذکر و نماز و دعا انس خاصی داشت. چون اهل صدق و صفا بود، محبتش بر دل خانواده و دوستانش می نشست. در خانواده ای اصیل و ریشه دار بزرگ شده بود. هر شب چهارشنبه به رسم دوستی و معرفتی که با امام زمان (عج) داشت با پای پیاده عازم جمکران می شد. شب شهادتش در خواب دیده بود آقایی بهش گفت: رکاب مرا بگیر. سوال کرده بود شما چه کسی هستید؟ گفت بود من امام زمان تو هستم. او هم رکابش را گرفته و رفته بود.

اهل ورزش باستانی بود و روح جوانمردی را در فضای زورخانه تقویت می کرد. در خیابان ایستگاه مغازه خوار بار فروشی داشت. به لحاظ ظاهر مذهبی که داشت و چون اهل حلال و حرام بود افراد سرشناس مذهبی و طلاب به مغازه اش رفت و آمد داشتند و همین امر باعث شده بود مورد توجه ماموران قرار بگیرد. در مراسم های سخنرانی شرکت می کرد و مسائل سیاسی کشور را دنبال می کرد. سواد زیادی نداشت ولی ذهن فعالی داشت و در مورد سخنرانی ها هر چه سوال می کردی پاسخ می داد. آن روز که امام را گرفتند و بردند برادرش بهش اطلاع داد سراسیمه و هراسان لباس پوشیدند و با هم رفتند. گفتند می رویم حرم ببینیم چه خبر است. به طرف پل آهنچی که رسیدند، صدای تیراندازی به گوش می رسید. تا حرم با هم بودند. اما از آنجا به بعد از هم جدا شدند. دیگر خبری ازش نبود. برادر تنها به خانه برگشت. به همه جا سر زدند و سراغش را گرفتند تا اینکه به واسطه آشنایی متوجه شدند بیمارستان است گفتند: سه تیر به پایش خورده و به جوی آب افتاده بود. وقتی به سختی می خواسته خود را از جوی آب بکشد بیرون مورد حمله یک مامور قرار گرفته و با سر نیز نخاع و کمرش را پاره کرده بود. خونریزی شدید بود. گفتند بروید از تهران برایش خون بیاورید و برادر رفت. اما وقتی برگشت او همانند کبوتری سبک بال مسافر بهشت شده بود و بدون تشییع و هیچ مراسم عزاداری در وادی السلام به خاک سپرده شد در حالی که دو فرزندش در بغل مادر باردارشان گریه می کردند.

منبع: کتاب شهید اول